Eindelijk geraak ik er weer eens

Hallo iedereen,

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik nog iets geschreven heb, shame on me.  Maar op adoptievlak is het dus ontzettend rustig, te rustig eigenlijk.  Vandaag hebben we ons nr voor de cursus gekregen en dat is niet echt hoopvol.  Het positieve is wel dat er in 2010 toch ongeveer 70 koppels hebben afgehaakt.  Dus ja ik verwacht dat het vanaf inschrijving waarschijnlijk zo een 6,7 jaar zal duren eer we ons kindje gaan kunnen verwelkomen.  Dus ja echt hoopvol is het niet hé. :(

fijngevoeligheid

Dit weekend ben ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt over hoe fijngevoelig mijn schoonmoeder kan zijn.  Zondag toen we op bezoek gingen om nieuwjaar te wensen , schoonzus en broer waren er ook met de kindjes hebben we over onze adoptieplannen verteld.  Mijn schoonzus was direct super positief en was direct heel geïnteresseerd.  Mijn schoonmoeder daarentegen toen het nieuws helemaal was doorgedrongen gaf als eerste reactie van " zijn jullie niet te oud om een kindje te adopteren", en ze zegt het altijd als mijn ventje niet in de buurt is zodat ze alleen mij kan raken.  En dan te zeggen, toen we 12 jaar geleden aan kindjes begonnen te denken , was toen 27 gaf ze altijd als reactie van "wacht nog maar wat jullie hebben nog tijd genoeg." Dit viel dus weeral als een koude douche over mij en ondanks dit voorval nu weer ken ik mijn schoonmoeder al bijna 18 jaar en weet ik dat fijngevoeligheid niet een van haar schoonste kanten is, maar ondertussen heeft het mij toch maar weer geraakt.  Dacht dat ik ondertussen een olifantenhuid gekregen had door de vele negatieve opmerkingen die ik door de jaren heen al heb moeten slikken, maar blijkbaar toch niet.  De reactie die we van mijn schoonvader kregen sprak ook tot de verbeelding toen ik nog verder aan het uitwijden was over onze adoptieplannen tegen mijn schoonzus en zei van "zijt ge nu nog daarvan bezig, dat is nog toekomstmuziek en duurt nog veel te lang om daar nu zo al mee bezig te zijn"  Dus jullie zien wat voor fijngevoelige mensen ik als schoonouders heb.  Dus vanaf nu hou ik gewoon mijn mond over het verdere verloop van onze adoptieplannen tegen mijn schoonouders.

Onze weg naar een kindje

Hallo,

Na 8 jaar in de medische mallemolen gezeten te hebben, hebben wij beslist een kindje te adopteren via binnenlandse adoptie.  We weten dat het een lange weg zal worden, maar dat hebben we er zeker en vast voor over.  Ik zal op deze blog het verloop vertellen over ons adoptieavontuur waarvan we nu nog maar aan het begin staan.

Vorige week dinsdag 7 december hebben we onze aanvraag voor binnenlandse adoptie naar Kind en Gezin verstuurd, en afgelopen dinsdag hebben we de bevestiging gekregen met ons RBA nr en een uitnodiging voor een infosessie op 27 januari.  Dus dat is toch al een begin.  Zo gauw er meer nieuws is post ik het hier.

Inge